Ekinden vahşet manzaraları...

Şimdi bilirsiniz, her çocuğun hayali arkadaşları vardır.
Mesela bizim küçük Adinin ablası var, bazen sadece onunla konuştuklarını, yaptıklarını anlatır, bazen işi ileri götürür, beni ablama götürün diye yollara düşer.
Ekinin de bir kardeşi var, adı Boran.
İlk başlarda okulundan bir çocuk zannettim. Çünkü Ekinin yaptığı ve bizim onaylamadığımız her şeyi de yine okuldan sınıf arkadaşı bir kız var adı Şeyma, o yapardı.
Ama bir süre sonra baktım ki Boran bunun hayali kardeşi.
Fakat biraz da bizim anlattığımız, kendine daha dikkat etmesi için söylediğimiz hikayeler, dönüyor dolaşıyor Ekinin kardeşinin başına daha vahşi bir şekilde geliyor.
Mesela şöyle:
Boran bir gün apartman boşluğundan aşağıya bakıyormuş, sonra trabzanın arasından kaymış düşmüş, her yeri kanamış ve ölmüş, Ekin almış onu hastaneye götürürken yolda arabanın kapısı açılmış, Boran yere düşmüş, sonra arkadaki kamyon gelip Boranı ezmiş ve Boran ölmüş, Sonra arkasından Boranla asansöre binmişler, Boran başını asansörün kapısının oraya bir uzatmış, Boranın kafası kopmuş, Boran ölmüş:(
Sonra yine bir gün Boran ağaca çıkmış, ağaçtan düşmüş, karnı kanamış, sonra alışveriş merkezinde adamlar gelmişler Boranın gözünü çıkarmışlar,
Yine bir gün Boran balkondan bakıyormuş, düşmüş, kafası, kolları kopmuş, ölmüş...
Aslında bütün bunlara gülesim geliyor, ama artık endişelenmeye başladım. Korkusuz, yırtık derecesinde sosyal çocuk, an geliyor araba sesinden, havai fişek gürültüsünden, sevdiği hayvanlardan korkuyor.
Sanırım okuldaki psikoloğuyla konuşsam iyi olacak.
Olan zavallı Borana oluyor bu arada...