Hani vardır insanların yaşamında dönüm noktasi olan olaylar ve zamanlar.
Bu sene de sanki öyle bir sene!
Belki çok dönüm noktası özelliğinde değil ama bir çok şeyin değiştiği gerçek.
Benim hayatımda değişikliklerin olması bir tarafa insanlar da bu sene coşmuş durumda.
Önce üniversitenin mezunlar derneği çıktı ortaya, çeşitli faliyetler yapıyoruz katılır mısınız diye; sadece bir kez bruncha gidebildim, pek uygun olmadı toplantı saatleri.
Sonra yine üniversitedeki arkadaşlarımız toplanmaya karar verdiler. Çok güzel, çok sıcak bir haftasonu geçirdik beraber. Eskilere gitmek, güzel günleri hatırlamak çok iyi geldi bana. 15 yıl geçmesine karşın sanki dün ayrılmış gibiydik. O zamanlar görüşmediğim arkadaşlarımla bile çok keyifli zamanlar geçirdim.
En sonunda Zafer Bayramında olanlar oldu ve bu sefer ilkokul arkadaşlarım toplanmaya karar verdiler:)
Aman Allahım oldum!!!
Yok artık dedim kendi kendime, Tam 25 yıl geçmiş. Zaten 3. sınıfta katılmıştım o sınıfa üstelik, hatırlamam mümkün değil.
Ama beni arayan o zamanlar çok yakın olduğum biriydi. Daha önceki okul toplantısının ne kadar zevkli geçtiğini bildiğimden şartlarımı çok zorlayarak sadece yemek saatleri için gittim Konyaya.
Ama iyiki de gitmişim.
Mesela işyerinde 10 sene de çalışsam bir insanla, bu yakınlığı bulmak mümkün değil. O günlerin saf yaşanmış sevgisi, sadece istenildiği için yapılmış arkadaşlıklar, insanı 25 yıl sonra bile biraraya getirebiliyor, hem de sanki aradan onca zaman geçmemiş gibi.
Çok güzeldi,
Gittiğim anda bir çok kişiyi hatırlayamadım. Sonra anılar dile geldikçe depodan cımbızla tek tek çektim resimleri. En sonunda eve gelip eski fotoğraf arşivimi karıştırınca herşey yerine oturdu.
Ne güzelmiş o günler, fazlaca yaşayamama karşın.
İnsan hayatta yol aldıkça eskiler daha değerleniyor. Sanırım yaşlanmaya başladım ben de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder